باغي در
صدا

در باغي رها شده
بودم

نوري بيرنگ و
سبك بر من مي وزيد

آيا من خود بدين
باغ آمده بودم

و يا باغ
اطراف مرا پر كرده بود ؟

هواي باغ از من مي گذشت

اخ و برگش در
وجودم م يلغزيد

آيا اين باغ

سايه روحي نبود

كه لحظه اي
بر مرداب زندگي خم شده بود ؟

ناگهان صدايي باغ
را در خود جا داد

صدايي كه به
هيچ شباهت داشت

گويي عطري خودش
را در آيينه تماشا مي كرد

هميشه از روزنه اي
نا پيدا

اين صدا در تاريكي
زندگي ام رها شده بود

سر چشمه صدا
گم بود

من ناگاه آمده
بودم

خستگي در من نبود

راهي پيموده نشد

آيا پيش از
اين زندگي ام فضايي ديگر داشت ؟

ناگهان رنگي
دميد

پيكري روي
علفها افتاده بود

انشاني كه شباهت
دوري با خود داشت

باغ درته چشمانش
بود

و جا پاي صدا همراه
تپشهايش

زندگي اش آهسته بود

وجودش بي خبري شفافم
را آشفته بود

وزشي برخاست

دريچه اي بر
خيرگي ام گشود

روشني تندي به
باغ آمد

باغ مي پژمرد

و من به درون دريچه
رها مي شدم