نمایش «تحت تأثیر» رسول کاهانی یک تجربه اجرایی است، جایی برای آنکه شاید رئالیسم هم به محملی برای تجربهگرایی بدل شود. روش کار حذف عناصر متعدد صحنه حتی نور است.
«روز پزشک» ساده پیش میرود و تمرکز خود را روی داستان میگذارد، جایی که برتری آن را تعیین میکند. بازیگران نیز در خدمت داستان پیش میروند و سعی نمیکنند گردوخاک به پا کنند. داستان به اندازه کافی فرصت برای دیده شدن میدهد.
پیام دهکردی در "مرگ و پنگوئن" نسبت به کارهای قبلیاش تواناتر و هوشمندانهتر عمل کرده است. او به بیداری در نگاه و پرداختن به موضوعات قابل لمس و در توجه به ملحوظات متعهدانه تاکید بسیار میکند.
در دوازدهمین نشست تئاتر کاغذی نمایشنامه «خداحافظی نکردی با نجمه، سورچی!» نوشته حمیدرضا آذرنگ به کارگردانی عرفان پورمحمدی نمایشنامهخوانی و بررسی میشود.
تمام آثار یک هنرمند مشهور خوب نیستند. شاید لازم باشد برخی از آنان را فقط مطالعه کنیم. شاید نیاز باشد کمی بیرحمانه آنها را فراموش کنیم. «عکس خانوادگی» بیگمان اثر ماندگار استادمحمد فقید نیست.
دوازدهمین نشست نقد صحنه با حضور مهدی کوشکی، میلاد نیکآبادی، شهروز دلافکار، دریا یاسرى، الهام جدى، حسین برفىنژاد و بهزاد صدیقی و با همکاری موسسه افرامانا در سالن ذوالفقاری فرهنگسرای ارسباران برگزار میشود.
در آثار افشین هاشمی گویی بدمنها همه کاره هستند. آدم خوبها منفعل به گوشهای محبوس میشوند تا نظارهگر اعمال آدم بدها باشند. این انفعال کسالتآور است.
طراح لباس نمایش «شب دشنه های بلند» دیده نشدن طراحی لباس و گریم در ۲ بخش مسابقه تئاتر ایران (الف) و (ب) جشنواره سی و ششم تئاتر فجر را ناشی از نبود متخصصان این امر در داوری ها دانست
حسین پارسایی گفت: در "الیور توئیست" به دنبال مسائل سیاسی و پیچیده نبودم و به همین خاطر در بطن همه این اتفاقات، به تماشاگر میگویم که زیباییها را ببیند و از بغض و تنگنظری پرهیز کند.